16 listopada podczas trzeciej edycji HYDROGENCONFERENCE.PL odbywającej się na Uniwersytecie Warszawskim zaprezentowano raport: Analiza zapotrzebowania na wodór odnawialny RFNBO w Polsce do 2030 r.
Raport przygotowany przez zespół naukowców pod kierunkiem dra hab. Grzegorza Tchorka, profesora Instytutu Energetyki dotyczy sektora przemysłowego (przemysł chemiczny, rafineryjny, hutnictwo, ciepłownictwo i elektroenergetyka), transportowego (transport morski, lotniczy i lądowy).
Na podstawie przeprowadzonych analiz uwzględniających Dyrektywę RED III oraz rozporządzenia FuelEU Maritime, REFuelEU Aviation i AFiR dokonano szacowania popytu na wodór w poszczególnych sektorach w dwóch scenariuszach – bazowym (zakładającym użycie wodoru RFNBO w dotychczasowych sektorach) oraz rozszerzonym (zakładającym użycie wodoru RFNBO w dotychczasowych sektorach oraz nowych zastosowaniach-hutnictwo, ciepłownictwo, nowoczesna petrochemia).
W sektorze przemysłowym, gdzie w 2022 r. największym konsumentem wodoru był sektor rafineryjny oraz chemiczny (produkcja nawozów), popyt na wodór odnawialny może wynosić w 2030 r. odpowiednio ok 190 000 ton wodoru w scenariuszu bazowym oraz w scenariuszy rozszerzonym ok 211 000 ton.
W sektorze transportowym, w scenariuszu bazowym popyt na wodór RFNBO w 2030 r. może wynosić ok 6 900 ton a w scenariuszu rozszerzonym ok 22 000 ton.
Łącznie popyt na wodór RFNBO w 2030 r. może wynosić w scenariuszu bazowym ok 227 000 ton wodoru oraz ok 250 000 ton wodoru w scenariuszu rozszerzonym.
Realizacja celów RED III w zakresie RFNBO spowoduje konieczność rozwoju około 9,4-10,3 GW fotowoltaiki lub 4,7 – 5,2 GW wiatru na lądzie lub 3,1-3,4 GW wiatru morskiego (prawdopodobny będzie mix tych źródeł).
Dla realizacji produkcji wymaganych wolumenów wodoru RFNBO w 2030 r. niezbędne będą inwestycje na poziomie 37,6 - 41,2 mld PLN w fotowoltaikę lub 32,69 - 36,19 mld PLN w wiatraki lądowe lub 38,4-40,8 mld PLN (według cen z 2022 r.).
Do zasilenia instalacji produkcji wodoru RFNBO konieczne będzie zabezpieczenie 10,6-11,8 TWh energii elektrycznej tylko w 2030 r. (wartości te będą rosnąc od 2035 r. wraz z kolejnymi celami RFNBO).
Przy założeniu 10-letniego okresu wsparcia (2027-2037 r.) dla projektów realizujących cele RFNBO na 2030 r. wymagany poziom pomocy publicznej może wynieść 31– 34 mld PLN, a dla realizacji kolejnych celów RFNBO na 2035 r. i dalej wymagane będzie prawdopodobnie zabezpieczenie kolejnych środków budżetowych.
Luka finansowa w wysokości 31–34 mld PLN nie uwzględnia szeregu kluczowych inwestycji systemowych np. nakładów niezbędnych na sieci energetyczne (wodorowe, gazowe i elektroenergetyczne), infrastrukturę magazynową, rozbudowę oraz dostosowanie infrastruktury odbiorczej. Tym samym ostateczny poziom nakładów na rozwój gospodarki wodorowej w Polsce może być kilkukrotnie wyższy.
Dyrektywa RED III oraz Rozporządzenia: 2a FuelEU Maritime, 2b. REFuelEU Aviation 2c. AFiR wyznaczają cele ilościowe w zakresie dekarbonizacji sektorów trudnych do elektryfikacji narzucając wykorzystania wodoru odnawialnego i paliw pochodnych (RFNBO - Renewable fuels of non-biological origin (Według definicji RFNBO jedynymi źródłami energii, które mogą służyć do ich produkcji mogą być źródła „pochodzenia niebiologicznego", czyli energia elektryczna pochodząca z wiatru, słońca i wody zasilająca instalację elektrolizy do produkcji wodoru.):
Pełna wersja raportu dostępna jest na stronie HYDROGENCONFERENCE.PL
Konferencja została zorganizowana przez:
Główny Partner Energetyczny:
Partnerzy:
Partnerzy Merytoryczni:
Litwa. Nieznany wrak odkryty podczas badań dna na potrzeby MEW
Siemens Energy otrzyma 7,5 mld euro pomocy rządowej
Wielka Brytania pozyskuje inwestorów do największej na świecie farmy wiatrowej
Trendy i wizje rozwojowe morskich elektrowni wiatrowych. Konkurs Politechniki Morskiej w Szczecinie
PGE i Ørsted wybrały wykonawcę certyfikacji dla Baltica 2
Kto jest kim w polskim offshore? Baltic Maritime Broker