W tradycyjnym systemie common law, terminowa płatność „hire” (opłaty czarterowej), jakkolwiek należąca do kluczowych obowiązków czarterującego, nie stanowi warunku istotnego umowy czarteru na czas.

W praktyce czarterowej, przy wysokiej złożoności faktycznej i prawnej relacji pomiędzy armatorem i czarterującym, kwestia sprawnego rozliczenia wzajemnych należności staje się często sprawą kluczową. Obok klasycznych „prostych” zasad wyjściowych – obowiązku, zgodnego z umową, zapłaty „hire” (opłaty czarterowej) przez czarterujących oraz prawa do zaprzestania realizacji tego obowiązku, czasowego (w okresie „off-hire”) i stałego po rozwiązaniu umowy, istnieje cała skala sytuacji „pośrednich”.

W Części I Czarter na czas – klauzula „Off-hire” rozpoczęliśmy analizę niezwykle ważnych klauzul czarterowych, określonych jako „off-hire clause”. Ich istota, sprowadza się do umownego uregulowania okoliczności, w których czarterujący zwolniony zostaje ze swojego podstawowego obowiązku wynikającego z umowy czarteru na czas – obowiązku dokonywania opłaty czarterowej (hire).

W kontynuacji naszych opracowań dotyczących czarteru na czas powracamy do jednej z kluczowych kwestii – warunków płatności opłaty czarterowej – „hire”. Standardową praktyką czarterów tego typu, jest ustalenie płatności „z góry”(„in advance”) dokonywanej w okresach „miesięcznych” („per calendar month in advance” – Kl. 9, linia 109 SHELLTIME 4), „półmiesięcznych” („semi-monthly in advance” – Kl 5, linia 58 NYPE 1946), czy „15-dniowych” („15 days in advance” - Kl. 11, linia 147 NYPE 93).

W naszym artykule Czarter na czas - hire (opłata czarterowa) rozpoczęliśmy analizę prawną warunków czarterowych oraz, w ogólniejszym ujęciu common law, płatności „hire” (opłaty czarterowej).

Saga Sapphire w Gdańsku. Luksusowa jednostka zacumowała przy Terminalu Promowym Westerplatte w piątek. To ostatni wycieczkowiec w tym sezonie w gdańskim porcie i pierwszy, który spędził tam dwa dni.