Podczas trwającej w weekend fazie ćwiczeń z wojskami podczas największych, cyklicznych manewrów Wojska Polskiego pk. Anakonda swoje zadania wykonywały siły polskiej Marynarki Wojennej. Choć w obecnej edycji położono nacisk na działania wojsk lądowych, nie zabrakło kluczowych epizodów z udziałem okrętów, rozgrywanych na Bałtyku oraz Wybrzeżu.

Anakonda-23 jest dziewiątą edycją największego ćwiczenia Sił Zbrojnych RP. Jest ćwiczeniem narodowym z czynnym udziałem wojsk sojuszniczych i partnerskich. Przedsięwzięcie jest ściśle skoordynowane z amerykańskim ćwiczeniem pk. Defender-23 oraz szwedzkim Aurora-23 w ramach inicjatywy połączenia ćwiczeń wzdłuż wschodniej flanki NATO pod nazwą „Exercise Trifecta”. To obecnie stały element w kalendarzu najważniejszych ćwiczeń w tej części Europy. Ze względu na swój rozmach operacyjny i skalę użycia wojsk od 2018 roku jest przedsięwzięciem realizowanym w cyklu 3-letnim, planowanym z wyprzedzeniem. W każdej edycji kładzie się też nacisk na działania jednego z rodzajów sił zbrojnych. W 2020 roku taki położono na marynarkę wojenną.

Przedsięwzięcie ma charakter defensywny i nie jest skierowane przeciwko jakiemukolwiek z państw. Scenariusz ćwiczenia bazuje na fikcyjnym podziale geopolitycznym i położeniu państw, a jego przygotowanie rozpoczęło się już w 2021 roku. Ćwiczenie od 2006 roku ewoluowało z stricte krajowego ćwiczenia do przedsięwzięcia o znaczeniu międzynarodowym z aktywnym udziałem państw członkowskich NATO i innych partnerów. Za jego przygotowanie odpowiada Dowództwo Operacyjne Rodzajów Sił Zbrojnych im. generała Bronisława Kwiatkowskiego. Jest też sprawdzianem gotowości i zdolności do obrony granic Polski i jej niepodległości. Dlatego, mając na uwadze eskalację zagrożeń w Europie, w związku z agresją Federacji Rosyjskiej na Ukrainę dokonaną 24 lutego 2022 roku, zidentyfikowano nowe wymagania operacyjne, które wpłynęły na koncepcję ćwiczenia. Jego celem jest integracja zdolności militarnych Sił Zbrojnych RP, wojsk sojuszniczych, partnerskich oraz układu pozamilitarnego w międzynarodowym środowisku operacyjnym w celu uzyskania zdolności do prowadzenia działań w sojuszniczej operacji w regionie Morza Bałtyckiego, w ramach scenariusza aktywacji sił w ramach Artykułu 5. Traktatu Waszyngtońskiego. Ćwiczenie obejmuje także nowe elementy sztuki wojennej m.in. przeciwdziałanie i reagowanie na zagrożenia hybrydowe. Faza aktywacji, przemieszczenia sił i środków oraz zgrywania bojowego na potrzeby ćwiczenia rozpoczęła się w połowie kwietnia. Szkolenie w ramach części aktywnej realizowane będzie na poligonach w Drawsku, Orzyszu, Ustce i Nowej Dębie oraz na poligonach na terenie Szwecji, Litwy, Łotwy i Estonii.

W ćwiczeniu Anakonda-23 oraz przedsięwzięciach skoordynowanych (Defender-23, Aurora-23),  w ramach których będzie realizowane również szkolenie poza granicami Polski, biorą udział przedstawiciele Sił Zbrojnych z USA, Rumunii, Słowenii, Szwecji, Francji, Litwy, Łotwy, Estonii oraz Turcji. Zostało zaangażowanych ponad 12 tys. żołnierzy, w tym kontyngenty z państw sojuszniczych. Wśród sprzętu wykorzystywanego podczas fazy ćwiczenia połączonego Anakonda-23 są m. in. czołgi M1 Abrams, bojowe wozy piechoty M2 Bradley, armatohaubice K9 Thunder i AHS Krab oraz wyrzutnie Langusta. Do realizacji poszczególnych epizodów ćwiczenia planowane jest także użycie modułów bojowych rakiet przeciwokrętowych NSM, znajdujących się w wyposażeniu Morskiej Jednostki Rakietowej 3. Flotylli Okrętów.

Ważną funkcję podczas manewrów pełni Centrum Operacji Morskich - Dowództwo Komponentu Morskiego z Gdyni. Jego zadaniem  jest koordynacja działań komponentów wydzielonych do udziału w ćwiczebnej operacji na kierunku morskim. Główne siły odpowiedzialne za zapewnienie bezpieczeństwa morskich szlaków komunikacyjnych wydzielono z 3. Flotylli Okrętów i 8. Flotylli Obrony Wybrzeża. W trakcie działań na Bałtyku współpracują z okrętami z krajów sojuszniczych i partnerskich. Działania sił morskich są zabezpieczane przez jednostki brzegowe Marynarki Wojennej i Brygada Lotnictwa Marynarki Wojennej. W operację na kierunku morskim zaangażowano również wydzielone komponenty Wojsk Lądowych, Sił Powietrznych i Wojsk Obrony Terytorialnej.

Jednym z zadań realizowanych w trakcie manewrów jest transport drogą morską żołnierzy i sprzętu z 12. Szczecińska Dywizja Zmechanizowana na okrętach 2. Dywizjonu Transportowo-Minowego 8. FOW, ORP Toruń i ORP Kraków, które wyruszyły ze Szczecina do jednego ze szwedzkich portów. Tego typu zadanie pozwala sprawdzić się obsłudze pojazdów i marynarzom w zakresie załadunku i desantu techniki wojskowej, co pozostaje istotnym aspektem w ramach szybkich działań związanych z transportem sił zbrojnych drogą morską, stanowiąc też o interoperacyjności rodzajów sił zbrojnych. Był to również epizod łączący w sobie polskie ćwiczenie Anakonda 23 z szwedzkim pk. Aurora 23. Do zadań w związku z ochroną szlaków morskich i zwalczania zagrożeń dla działań sił połączonych wysłano również m.in. fregatę rakietową ORP Gen. Kazimierz Pułaski, korwetę patrolową ORP Ślązak i okręt ratowniczy ORP Lech, służące w 3. FO. W trakcie prowadzonych działań ćwiczących marynarzy odwiedził dowódca COM-DKM wiceadm. Krzysztof Jaworski.

Ćwiczenie Anakonda 23 angażuje całą architekturę Sił Zbrojnych RP. Dotyczy to nie tylko wszystkich rodzajów wojsk, ale również kluczowe elementy układu pozamilitarnego z województw północnej,  centralnej i wschodniej Polski. W ramach interakcji z siłami ćwiczącymi, funkcjonariusze jednostek podległych MSWiA zostali zaangażowani w osłonę strategiczną ćwiczenia. Szczegółowy zakres tego współdziałania objęto klauzulą bezpieczeństwa informacji. Ponadto kilkuset uczniów klas mundurowych oraz członków grup rekonstrukcyjnych realizowało wybrane epizody taktyczne z wojskami operacyjnymi i Wojsk Obrony Terytorialnej. Organizacje proobronne wspierają stale działania wszystkich związków taktycznych biorących udział w ćwiczeniu, w tym 12, 16 i 18 Dywizji Zmechanizowanej.

Ćwiczenia są jednym z najważniejszych elementów systemu szkolenia w Wojsku Polskim. Scenariusz Anakondy-23 jest przygotowywany tak, aby jak najbardziej przypominał rzeczywistą sytuację. Wpisuje się w profil i dynamikę obecnych zagrożeń i dylematów strategiczno-operacyjnych wzdłuż wschodniej flanki NATO, w tym w regionie Morza Bałtyckiego. Zamierzeniem ćwiczenia jest integracja państw sojuszniczych i partnerskich w celu sprawdzenia poziomu interoperacyjności i zdolności współdziałania rodzajów sił zbrojnych w odpowiedzi na realne zagrożenia w regionie Bałtyku,  na którym każdej doby przebywa od 2 do ponad 3 tysięcy jednostek i jest prowadzona międzynarodowa wymiana handlowa, transfer surowców oraz ruch pasażerski. W polskich portach przeładowuje się ponad 130 milionów ton ładunków rocznie, w tym surowce strategiczne jak ropa naftowa czy skroplony gaz (LNG). Wpływy z podatków, ceł i akcyz związane z przeładunkiem towarów i wykorzystaniem polskich portów stanowią nawet 10% całości budżetu państwa To przykłady stale rosnącego znaczenia transportu morskiego. Z powyższej sytuacji w dużej mierze wynikają scenariusze ćwiczeń, które skupiają się na operacjach związanych z osłoną i obroną morskich szlaków komunikacyjnych, utrzymaniem panowania na morzu i niedopuszczeniem do blokady morskiej kraju, która oznaczałaby odcięcie od źródeł zaopatrywania i wsparcia sojuszniczego. Wiele przedsięwzięć szkoleniowych, w tym epizodów ćwiczebnych i scenariuszy obejmuje działania okrętów i lotnictwa na rzecz osłony transportu morskiego i bezpieczeństwa żeglugi. Chodzi głównie o przeciwdziałanie atakom z wody i powietrza oraz atakom okrętów podwodnych. W ramach manewrów są prowadzone również działania przeciwminowe, antyterrorystyczne, antypirackie, a także operacje stabilizacyjne, wymuszania pokoju i humanitarne. Ćwiczenia o takim charakterze są kluczowe dla tworzenia atmosfery bezpieczeństwa na morzu koniecznej dla niezakłóconego rozwoju transportu i handlu morskiego.