Standardem niemal, w międzynarodowym obrocie morskim, jest sytuacja, w której kapitan statku (lub inny przedstawiciel armatora) zatrudnionego w ramach umowy czarterowej wystawia konosament. W relacjach bezpośrednich armator – czarterujący, wystawiony konosament, co do zasady, nie wywołuje większych skutków prawnych.

W naszym wcześniejszych opracowaniu podjęliśmy próbę prześledzenia ewolucji orzecznictwa angielskiego (lub szerzej anglo-saskiego) w zakresie istotnej kwestii prawnej – ustalenia obowiązku (lub jego braku) wydania ładunku na podstawie konosamentu imiennego.

Orzeczenie w sprawie „Lombard North Central Plc v European Skyjets Ltd” [2022] EWHC 728 (QB), przyniosło bardzo ciekawe i użyteczne praktycznie rozstrzygnięcie, dotyczące warunków kontraktowego wypowiedzenia umowy („contractual termination”), skutkujące rozwiązaniem umowy („cancellation of the contract”). Orzeczenie, co prawda, dotyczy umowy pożyczki związanej z transportem lotniczym, ale ustalenia i zasady przyjęte przez sąd angielski (High Court) w przedmiotowej sprawie, in extenso, mogą mieć zastosowanie do szeroko pojętych um

W umowach czarteru na czas, dwa typy postanowień mają fundamentalne znaczenie dla stron umowy, armatora i czarterującego. Z jednej strony są to klauzule regulujące szczegółowe warunki płatności opłaty czarterowej (hire), z drugiej zaś okoliczności faktyczne i prawnie, które zwalniają czarterującego z obowiązku płacenia armatorowi opłaty czarterowej.