W tradycyjnym systemie common law, terminowa płatność „hire” (opłaty czarterowej), jakkolwiek należąca do kluczowych obowiązków czarterującego, nie stanowi warunku istotnego umowy czarteru na czas.

Zaległości w transporcie wzrosły w minionym roku o niemal jedną piątą, a w handlu o 8 proc. Na koniec ub.r. przeterminowane zobowiązania 319 tys. przedsiębiorstw wobec kontrahentów i banków wyniosły ponad 41,8 mld zł – wynika z danych Rejestru Dłużników BIG InfoMonitor oraz BIK.

Po zakończeniu prób morskich z Francji przybyła do Polski nowa jednostka dla Morskiego Oddziału Straży Granicznej. Obecnie znajduje się ona przy nabrzeżu nieopodal Kanału Portowego, a w ciągu najbliższych tygodni nastąpi jej oficjalne przekazanie zamawiającemu i wcielenie do służby. Choć to ważny moment dla formacji oraz polskiej branży okrętowej, okazuje się, że nie brakuje tu problemów związanych z całym przedsięwzięciem.

W ramach podstawowych obowiązków umowy czarteru na czas („time charterparty”) armator („owner”) zobowiązuje się oddać czarterującemu („charterer”) do dysponowania statek na oznaczony czas a czarterujący do zapłaty wynagrodzenia za korzystanie ze statku w formie opłaty czarterowej („hire”).

Obok standardowego zapisu ,,payment in cash”, systemowym zapisem formularzy czarterowych jest klauzula przewidująca, iż ustalony umownie hire będzie płacony w miesięcznych lub piętnastodniowych interwałach „z góry”.