W naszym opracowaniu Czarter na czas – wycofanie statku z czarteru omówiliśmy sytuację prawną armatora i czarterującego w momencie, kiedy ten ostatni zalega z płatnością opłaty czarterowej. Dokonaliśmy w szczególności rozróżnienia sytuacji w świetle ogólnych zasad common law oraz szczególnych postanowień umownych dedykowanych do uregulowania tego typu sytuacji (np. Kl. 5 NYPE 46, Kl. 11A NYPE 93, czy Kl. 6 BALTIME 1939).

W naszym opracowaniu Reguły Hague-Visby w systemie prawa angielskiego, rozpoczęliśmy analizę międzynarodowych reguł dotyczących przewozu ładunku na podstawie konosamentu (konosamentowej umowy frachtowej), nazwanych Regułami Hague-Visby („Hague-Visby Rules”). Zarówno wcześniejsze opracowanie jak i niniejsze, jest oparte na prawie angielskim a w szczególności na zasadach common law wraz z przepisami ustawowymi ujętymi w ustawie (akcie prawa stanowionego) zwanym „COGSA 1971”.

Wraz z rosnącym naciskiem na zrównoważony rozwój, firmy żeglugowe skupione na transporcie samochodowym i ciężarowym wprowadzają bardziej przyjazne dla środowiska metody, aby sprostać wymaganiom klientów, jednocześnie chroniąc oceany i życie morskie. Aby sprostać wyzwaniom w związku z dekarbonizacją żeglugi firmy decydują się m.in. na zwiększanie wykorzystania biopaliw i inwestycje w nisko- i zeroemisyjne statki, przyjazne środowisku.

Offshore to dynamicznie rozwijająca się gałąź przemysłu morskiego, która przyczynia się do tworzenia tysięcy wysoko specjalistycznych miejsc pracy. Szacuje się, że w nadchodzących 20 latach w samej tylko morskiej energetyce wiatrowej może znaleźć zatrudnienie aż 100 tys. osób1. Zaawansowane projekty offshore niosą ze sobą liczne wyzwania w zakresie przestrzegania przepisów bezpieczeństwa morskiego.