Rząd polski mógłby zrobić coś więcej dla społeczeństwa i sektora rybackiego – wynika z najnowszego raportu NEF.

Z najnowszej  analizy przeprowadzonej przez brytyjską organizację New Economics Foundation wynika, że Polska nie radzi sobie z zarządzaniem rybołówstwem w publicznym interesie.

• Mimo publicznego charakteru kwot połowowych, polski system alokacji kwot bazuje na zachowaniu status quo, a nie na motywowaniu do lepszych praktyk połowowych.

• W odniesieniu do większości kwot połowowych Polska stosuje system racjonowania kwot dla podmiotów posiadających indywidualne licencje na podstawie wielkości jednostek i historycznych danych połowowych, przy dość ograniczonych zachętach do stosowania dobrych praktyk połowowych z korzyścią dla dobra publicznego.

• W procesie przydziału praw połowowych należy uwzględniać czynniki społeczne, ekologiczne i dobra publicznego. Dodatkowo, wprowadzenie systemu wymiany kwot on-line pomiędzy równorzędnymi jednostkami pozwoliłoby polskim rybakom na korzystanie z nowych technologii oraz na rozwój specjalizacji i wzorców połowowych. Przeprowadzona analiza ujawnia ogromne różnice między 12 państwami członkowskimi UE oraz brak optymalnych wyników dla sektora rybackiego i całego społeczeństwa we wszystkich zbadanych systemach.

Łączne poziomy dopuszczalnych połowów ustalane są w trybie negocjacji między ministrami państw członkowskich, ale prawa połowowe przyznawane są przez poszczególne rządy krajowe.

Analiza wykazała, że wiele państw członkowskich UE, w tym Polska, może zrobić znacznie więcej w celu zapewnienia rzetelnej alokacji dostępu do stad ryb.

Griffin Carpenter, ekonomista New Economics Foundation stwierdza:

„Rybołówstwo musi być zrównoważone, ale powinno też być uczciwe. Dzięki poprawie zarządzania prawami połowowymi Polska może wspierać rybaków i przybrzeżne społeczności.”

„Rośnie świadomość potrzeby reformy przyznawania kwot połowowych w Polsce. Proces reform należałoby rozpocząć od zdefiniowania celów polskiego rybołówstwa, z naciskiem na interes publiczny.”

Stada ryb stanowią istotne publiczne zasoby i dostęp do nich jest przedmiotem gorących dyskusji w Unii Europejskiej i w poszczególnych państwach członkowskich. Rządy krajowe stosują zróżnicowane podejście do regulowania praw połowowych. Raport fundacji omawia proces decyzyjny w 12 państwach członkowskich (w Belgii, Danii, Francji, Niemczech, Irlandii, Włoszech, Holandii, Polsve Portugalii, Hiszpanii, Szwecji i w Wielkiej Brytanii) oraz przedstawia możliwe konsekwencje poszczególnych systemów.

Stosowane systemy praw powołowych są bardzo zróżnicowane. Mimo że rybacy belgijscy i holenderscy poławiają zasadniczo te same gatunki w tych samych wodach, kwoty przydzielane urzędowo w Belgii i rynek praw własnościowych w Holandii cechują się ogromnymi różnicami w aspekcie podejścia do zarządzania.

Właściwy system powinien zapewnić rozkwit rybołówstwa z korzyścią dla interesu publicznego, przy zapewnieniu rzetelnego i możliwego do rozliczenia procesu decyzyjnego. Raport przedstawia założenia, które to odzwierciedlają.

Niektóre państwa członkowskie radzą sobie lepiej w tym zakresie niż inne, jednak we wszystkich stwierdzono, że zarządzanie rybołówstwem pociąga za sobą kosztowną administrację i generuje niewiele zysków publicznych. Nowi gracze mają utrudniony dostęp do praw połowowych, przy niskiej przejrzystości wielu systemów przydzielania praw.

Poszczególne rządy krajowe muszą zrobić więcej, aby poprawić swoje systemy i sprawić, aby sektor rybacki zapewnił obywatelom optymalne wyniki.

Pełna treść raportu tutaj.