21 listopada 2019 r. wejdzie w życie umowa o wolnym handlu pomiędzy Unią Europejską i Republiką Singapuru. Umowa została podpisana 19 października 2018 r., a 13 lutego 2019 r. Parlament Europejski wyraził zgodę na jej zawarcie.

Umowa handlowa między Unii Europejskiej a Singapurem jest jedną z pierwszych dwustronnych umów „nowej generacji”. Oprócz klasycznego zniesienia ceł i barier pozataryfowych w handlu towarami i usługami, zawiera ważne przepisy dotyczące ochrony własności intelektualnej, liberalizacji inwestycji, zamówień publicznych, konkurencji i zrównoważonego rozwoju. Umowa ustanawia warunki dla przedsiębiorstw z UE do pełnego wykorzystania możliwości stworzonych w Singapurze, jako centrum biznesowego i transportowego dla Azji Południowo-Wschodniej.

Porozumienie eliminuje cła we wzajemnym handlu

Singapur zniesie obowiązujące jeszcze cła na niektóre produkty pochodzące z UE i zobowiązuje się do utrzymania niezmienionego obecnego bezcłowego dostępu dla wszystkich innych produktów unijnych.

W dniu wejścia w życie Umowy handlowej ponad 80% przywozu z Singapuru zostanie objęte bezcłowym dostępem do rynku UE. W pozostałych przypadkach cła w UE zostaną zniesione w ciągu trzech lub pięciu lat, w zależności od kategorii produktu. Sektory, które skorzystają z natychmiastowego zniesienia ceł, to elektronika, farmaceutyki, petrochemia i przetworzone produkty rolne. Cła na niektóre rodzaje tkanin i dywanów zostaną zniesione w ciągu trzech lat, a cła na rowery, owoce, płatki zbożowe i obuwie sportowe zostaną zniesione w ciągu pięciu lat.

Reguły pochodzenia

Reguły pochodzenia (Protokół 1 do Umowy) uzgodnione w Umowie mają na celu zachowanie rozsądnej równowagi między pozostawieniem firmom pewnego stopnia elastyczności w zaopatrywaniu się w części i komponenty pochodzące z innych krajów, a ustanowieniem minimalnych warunków, jakie należy spełnić, aby produkty kwalifikowały się jako unijne lub singapurskie i gwarantowały korzyści z preferencji wynikających z Umowy.

Warunkiem skorzystania z preferencyjnego traktowania taryfowego przewidzianego przez Umowę jest bezpośredni przywóz towarów ze strony eksportującej do strony importującej (ang. non-alteration) oraz właściwe udokumentowanie preferencyjnego pochodzenia przywożonych towarów. Umowa jako dowód pochodzenia przewiduje, podobnie jak to ma miejsce w przypadku Umowy z Koreą, stosowanie wyłącznie deklaracji pochodzenia sporządzanych samodzielnie przez eksporterów. Wzór deklaracji określony jest załączniku E do Protokołu 1 i nie odbiega on od wzorów deklaracji przewidzianych w innych unijnych porozumieniach preferencyjnych.

W przypadku eksporterów unijnych deklarację będzie mógł sporządzić każdy eksporter dla produktów pochodzących z UE, których wartość przesyłki nie przekracza 6000 euro. Gdy wartość produktów pochodzących w przesyłce będzie przekraczać ten limit, deklarację będzie mógł sporządzić wyłącznie tzw. „upoważniony eksporter”. Dlatego podmioty zainteresowane wywozem swoich produktów do Singapuru powinny wystąpić do organu celnego z wnioskiem o uzyskanie statusu upoważnionego eksportera lub jeżeli taki status już posiadają, o jego zmianę poprzez rozszerzenie upoważnienia na Umowę z Singapurem.

W przypadku eksporterów singapurskich deklarację pochodzenia będą sporządzać eksporterzy, którzy zarejestrowali się we właściwym tamtejszym urzędzie i otrzymali indywidualny numer identyfikacyjny oraz przestrzegają odpowiednich przepisów wykonawczych obowiązujących w Singapurze, a związanych ze sporządzaniem deklaracji pochodzenia.

Postanowienia przejściowe dotyczące towarów w tranzycie lub składowanych

Umowa będzie stosowana do towarów, które w dniu wejścia Umowy w życie znajdują się w tranzycie, w jednej ze Stron, są czasowo składowane w składzie celnym lub w wolnych obszarach celnych, z zastrzeżeniem przedłożenia organom celnym Strony dokonującej przywozu, w ciągu dwunastu miesięcy od tej daty, deklaracji pochodzenia sporządzonej z mocą wsteczną oraz, na żądanie, z dokumentami stwierdzającymi, że towary były transportowane bezpośrednio.

Inne postanowienia umowy:

• usuwa techniczne i pozataryfowe bariery w handlu towarami;
• ułatwia wymianę handlową poprzez wzmocnioną współpracę celną;
• otwiera kompleksowo rynki usług i inwestycji;
• daje nowe możliwości konkurowania w przetargach publicznych dla oferentów z UE;
• chroni prawa własności intelektualnej.