• <
KONGSBERG_2023

Giganci na morzu: Przemysł offshore – platformy wiertnicze typu jack-up

Wioleta Macul

24.05.2015 22:05 Źródło: własne
Strona główna Przemysł Stoczniowy, Przemysł Morski, Stocznie, Statki Giganci na morzu: Przemysł offshore – platformy wiertnicze typu jack-up

Partnerzy portalu

Giganci na morzu: Przemysł offshore – platformy wiertnicze typu jack-up - GospodarkaMorska.pl

W branży wiertniczej jednostki typu offshore różnią się w zależności od przeprowadzanych operacji, warunków hydrometeorologicznych akwenu i typu wydobywanych surowców. Konstrukcje te dzielą się zatem na platformy, statki wiertnicze oraz pływające punkty produkcji, przechowywania i załadunku. W pierwszej części cyklu przyjrzymy się najpopularniejszemu na świecie rodzajowi konstrukcji wydobywczych czyli platformom typu jack-up.

Czym właściwie są platformy wiertnicze?

Najkrótsza definicja mówi, że platforma wiertnicza to pływająca konstrukcja wyposażona w urządzenia do wykonywania odwiertów. Jej zadaniem jest wydobywanie spod dna morskiego gazu ziemnego czy ropy naftowej. Platformy te wykonane są ze stali lub żelbetonu, mają na wyposażeniu specjalistyczne urządzenia służące do poszukiwania, wydobywania, przetwarzania i magazynowania minerałów wydobytych z morskiego dna.

Platformy dzieli się na jednostki samopodnośne (jack-up), platformy zanurzalne i półzanurzalne, platformy cięgnowe, platformy typu SPAR. W pierwszej części cyklu o gigantach offshore przyjrzymy się typowi jack-up, najpopularniejszemu na świecie rodzajowi platformy wiertniczej.

Platformy wiertnicze samopodnośne (ang. Self-elevanting Jack-up Rigs)

Pierwsza platforma tego typu została zbudowana w 1954 roku i do dziś ten typ jest najbardziej popularnym rodzajem ruchomej platformy wiertniczej. Głównym założeniem tej konstrukcji jest możliwość samopodnoszenia. Nogi platformy spoczywają na dnie morza, podczas gdy sprzęt wiertniczy unosi nie ponad poziomem wody. Zapewnia to bardzo stabilne środowisko wiercenia, w porównaniu do innych rodzajów platform. Te mobilne konstrukcje najczęściej stosuje się do prac na głebokościach od 100 do 150 metrów, wykorzystywane są do odwiertów, podwodnych prac naprawczych i do rekonstrukcji. Nie maja one własnego napędu i muszą być holowane do miejsca przeznaczenia.

Kadłub platformy zbudowany jest na zasadzie pontona, dzięki czemu ma dobrą wyporność, co umożliwia holowanie jednostki. Budowa konstrukcji umożliwia pływalność, dzięki czemu można tę platformę przetransportować w inne miejsce. Mobilność i stabilność konstrukcji daje możliwość wiercenia studni nad platformami stałymi. Platformę podnośną ustawia się obok platformy stałej i opuszcza nogi na dno powierzchni morza, następnie nad platformą stałą zostaje wysunięte ramię z wieżą wiertniczą.

Typy: Mobile offshore Drilling Units (MODU) – typ stosowany w odwiertach za olejem i / lub gazem ziemnym.  Turbine Installation Vessel (TIV) – rodzaj stosowany w połączeniu z instalacjami morskimi turbin wiatrowych, Barges – nazwa platformy jack-up, która odnosi się też do specjalistycznych barek podobnych do platform ropy i gazu.

Polskie platformy typu jack-up

Lotos Petrobaltic – oddana do użytku w 2014 roku platforma spółki Lotos, która jako jedyna prowadzi poszukiwania i wydobycie węglowodorów w obrębie Morza Bałtyckiego. Została zbudowana w 1989 r. w Singapurze. Jest czwartą platformą spólki Lotos Petrobaltic.

Platforma ta może prowadzić wiercenia na głębokośći 105 m (350 ft.). Możliwe jest przedłużenie nóg platformy, które nagłębią się wówczas na 120 m w głąb morza. Do zadań tej platformy należy wykonywanie otworów oraz rekonstrukcja tych już istniejących. Potencjalne obiekty złożowe umiejscowione są pod dnem morza o głębokości wody powyżej 90 metrów.

Dane techniczne platformy:
Długość pokładu: 69,5 m
Szerokość pokładu: 80,5 m
Długość nóg: 151 m
Ciężar: 13 tys. t
Głębokość wiercenia: 9 tys. m
Załoga: 115 os.

Baltic Beta – platforma ta stoi na złożu B-3. Ropa przy "Baltic Beta" znajduje się na głębokości ok. 1 450 m pod dnem Morza Bałtyckiego. Wydobywa się ją dwunastoma otworami eksploatacyjnymi wyposażonymi w zagłowiczenia napowierzchniowe oraz głowice podwodne. W urządzeniach separacyjnych zainstalowanych na platformie "Baltic Beta" następuje oddzielenie gazu od ropy.

Platformy na świecie

Maersk, światowy gigant produkcji w dziedzinie transportu ma cztery platformy wiertnicze okreslone formatem XL uznawane za największe konstrukcje tego typy na świecie. Dwie z nich już pracują, w lutym br. firma odebrała najnowszą, trzecią ulepszoną jednostkę o nazwie Maersk Integrator. W przystłym roku zostanie oddany do użytku ostatni model z serii XL. Całkowita wartość inwestycji we wszystki 4 platformy jack-up to 2,6 mld USD.

Maersk Intrepid
Wymiar kadłub: 102,5 mx 88,8 mx 12 m
Długość nóg: 206,8 m
Ciężar: 13 tys t
głębokość wiercenia: 12000 m
Załoga: 150 os.

Maersk Integrator – stacjonuje na Morzu Północnym
Długość x szerokość 125m x 109m
Długość nóg: 207 m
Nośność 4 tys. t
głębokość wiercenia: 12000 m

Maersk XL Enhanced  4 – przeznaczony do pracy na Morzu Północnym,
Wymiary kadłuba to: 102,5 mx 88,8 mx 12 m
długość 90,5 m, szerokość 105,4 m,
długość nóg 206, 7 m.,
głębokośc wiwercenia: 12 000 m
zanurzenie: 150 m.


***

Podmorską eksploatację ropy naftowej prowadzi ponad 40 państw, gazu ziemnego — 35 państw. Wiercenia przeprowadza się na coraz większych głębokościach. Przodują tutaj USA, które przy eksploatacji gazu ziemnego w Zatoce Meksykańskiej 1978 pierwsze przekroczyły głębokość 300 m, a 1994 — głębokość 871 m. W Polsce jest eksploatowane jedno złoże podmorskie ropy naftowej, położone na północ od przylądka Rozewie.

etmal_790x120_gif_2020

Partnerzy portalu

aste_390x150_2023
AVEXON

Dziękujemy za wysłane grafiki.