Jedną z wyczekiwanych inwestycji ostatnich lat  jest rozbudowa Kanału Panamskiego. To właśnie jego rola może pozwolić na dalszy rozwój konkurencyjności rynku LNG.

Umożliwienie przeprawy dużych jednostek w znacznie krótszym czasie pozwoli na optymalizację wydatków związanych z transportem i wyrównanie szans na globalnych rynkach. W 2016 roku do dyspozycji przewoźników zostanie oddana nowa nitka kanału, którego stan zaawansowania budowy, w marcu bieżącego roku, oceniany był na 87,5%. Jak podają władze zarządzające kanałem, na chwilę obecną zaledwie niespełna 10% globalnej floty metanowców jest w stanie korzystać z kanału oddanego do użytku przed ponad stu laty. W dniu otwarcia nowej drogi morskiej, ma to się zmienić radykalnie na korzyść rynku LNG.  Wymiary kanału umożliwią korzystanie z niego przez jednostki stanowiące około 80% floty obsługującej transport LNG.

Nowy Kanał Panamski ma przede wszystkim szansę przeformułować dotychczasowe tendencje rynku LNG w zakresie transportu do i z kontynentów amerykańskich. Otwiera to nowe możliwości handlu pomiędzy wybranymi regionami świata, głównie Ameryki Północnej, Ameryki Południowej oraz Azji.

Alternatywne drogi między eksportowymi rejonami Ameryki Północnej, a importową Azją Południowo-Wschodnią wiodą przez Kanał Sueski lub wokół Afryki, generując wysokie koszty i długi czas realizacji. Jednak może się to zmienić. Niepowtarzalną szansę uczestnictwa w wymianie handlowej, dostaną Stany Zjednoczone, z ułatwionym dostępem przez Kanał Panamski do największych rynków zbytu w Azji Południowo-Wschodniej. USA, dostrzegając duży potencjał zbytu LNG, planuje i realizuje rozwój sieci terminali eksportowych w obrębie Zatoki Meksykańskiej.

Również jedno z państw zachodniego wybrzeża Ameryki Południowej dostrzega korzyści wynikające z liberalizacji rynku. W Chile funkcjonuje już terminal importowy Quintero, który ma podpisany kontrakty na dostawę LNG między innymi z Trynidadu. Dotychczasowa droga morska między Chile a Trynidadem przebiega wokół kontynentu, przy Przylądku Horn. W 2010 roku w północnym Chile oddany został do użytku inny terminal importowy - Mejillones, do którego ma trafia kroplony gaz między innymi z Ameryki Północnej. Region Ameryki Łacińskiej już teraz zaczyna wykorzystywać nadchodzące zmiany. W samej Panamie planowana jest budowa terminalu regazyfikującego, przez spółkę Panama NG Power. Można zakładać dalszy rozwój LNG w tym rejonie, a także zaangażowanie we współpracę z dostawcami z okolic Zatoki Meksykańskiej.

Kraje eksportujące transportują LNG niejednokrotnie na duże odległości. Gaz transportowany jest specjalnymi metanowcami, wyposażonymi w instalacje schładzające do -162 stopni Celsjusza. Technologie stosowane w metanowcach przyczyniają się do dużego kosztu budowy tego typu jednostek, co znajduje przełożenie w kosztach transportu LNG. Szacuje się, że koszty samego transportu mogą stanowić od 10 do 35 % końcowej ceny zakupu gazu. Dla zachowania konkurencyjności krajów handlującymi skroplonym gazem, każdy sposób zmniejszenia kosztów jest bardzo ważny. Nowy kanał to krótszy czas transportu, mniejsza skala wykorzystania metanowców i mniejsze zużycie paliwa. Jak wykazują wyliczenia, dzięki dostępności przeprawy panamskiej szacowany czas transportu z Sabina Pass Terminal (USA), do jednego z największych importerów świata – Japonii, może skrócić się z 32 dni do 22 dni.

Już przed otwarciem władze Kanału Panamskiego poinformowały o kosztach korzystania z kanału przez poszczególne typy jednostek pływających. Podmioty rynku LNG mogą oszacować przyszłe koszty korzystania z kanału i jego opłacalność.  Przeprowadzając symulację dla metanowca o pojemności na poziomie 145 tys. m3 koszt jednorazowego skorzystania z nowej drogi morskiej wyniesie 325 tys. USD, przy pełnym załadunku. W 2015 roku obserwujemy znaczne spadki cen czarterowych metanowców. Średni dzienny koszt czarteru wynosił do końca kwietnia ok. 31 tys. USD. Przy tak niskich kosztach wynajmu korzyści ekonomiczne nie będą miały dużego znaczenia.  Finalnie, koszt transportu LNG może zmniejszyć się o około 15 tys. USD, przy założeniu skrócenia czasu transportu o 10 dni. W takiej sytuacji jedyną korzyścią jest tak naprawdę skrócenie czasu przeprawy i możliwość zwiększenia skali dostaw spotowych, które będą docierały do portu przeznaczenia znacznie szybciej. Jednak ceny wynajmu metanowców nie zawsze były i nie zawsze będą tak niskie. W historii przekraczały one niejednokrotnie 100 tys. dolarów. Przy tak wysokich cenach, skrócenie podróży przez skorzystanie z nowego kanału przyniesie wymierne oszczędności. Dla porównania w 2014 roku, spółki mogłyby zaoszczędzić znacznie więcej, bo aż 225 tys. USD. W tamtym okresie właściciele metanowców oferowali droższy czarter w wysokości 55 tys. USD dziennie.

W efekcie, zmniejszenie kosztów transportowych pozwoli Azji odbierać tańszy gaz z Ameryki Północnej i Południowej. USA i Trinidad wzmocnią swoją pozycję w walce o rynek zbytu z szybko rozbudowująca się konkurencją z Australią. Wzrost udziału eksportu z Ameryki Północnej wśród największych importerów na świecie pociągnie za sobą wzrastający udział indeksacji kontraktów do amerykańskich cen giełdowych. Ponadto, Azja jako importowy gigant, ma szansę wymuszać spadek cen kupna-sprzedaży gazu na rynku spot w oparciu o poszerzoną ofertę na rynku.  
Rok 2016, stanie się rokiem zmian dla rynku LNG. Nowy Kanał Panamski otworzy nowe drogi zbytu dla eksporterów LNG. Przedefiniuje główne szlaki morskie w obrębie 3 kontynentów. Dzięki dywersyfikacji dostaw, oraz zmniejszenia się kosztów transportu można spodziewać się dalszego rozwoju konkurencyjnego rynku gazu ziemnego z korzyścią dla importerów. Rok 2016 przyniesie, więc korzyści zarówno importerom jak i eksporterom. Oddzielną grupą, która odczuje poważne konsekwencje otwarcia Nowego Kanału Panamskiego są przewoźnicy. Skrócenie czasu użycia metanowców może dla nich oznaczać mniejsze zyski z czarteru, dlatego już teraz powinni zacząć się zastanawiać nad sposobem utrzymania swoich przychodów.