– Uciec jak najdalej od brzegu – to najważniejszy cel na początku wyprawy przez Atlantyk – uważa Aleksander Doba. 70-letni kajakarz krótko po starcie z Nowego Jorku musiał przerwać swą trzecią próbę pokonania oceanu, gdy niespodziewanie zaczął nadciągać sztorm.

Jak zaznaczył nawigator kajakarza Jacek Pietrasiewicz, prognozy pogody na start z zatoki Sandy Hook przewidywały trzy dni wiatru zachodniego, pozwalającego na oddalenie się Doby od niebezpiecznego brzegu na 120 mil. W rzeczywistości wiatr zmienił się już po 24 godzinach, nie pozwalając na kontynuowanie kursu wschodniego lub południowowschodniego.

Kajakarz po trzech dobach znajdował się ciągle stosunkowo blisko wybrzeża. Pojawiło się poważne zagrożenie, że cofający wiatr sztormowy wyrzuci go na brzeg, stwarzając poważne zagrożenie dla zdrowia lub życia. Doba po konsultacji z nawigatorem wyprawy, zmienił kurs i w czwartek pod wieczór o własnych siłach wpłynął do zatoki Barnegat w stanie New Jersey, gdzie zdecydował się przeczekać sztorm.

Koordynator wyprawy Piotr Chmieliński zwrócił uwagę, że nie tyle sam sztorm stanowił problem, co czas, w którym się pojawił, a przez to miejsce na oceanie, w którym mógł zastać kajakarza.

– Na północnym Atlantyku nie ma dobrych warunków, czasem tylko jest trochę lepiej niż źle – powiedział Doba, podkreślając, że w pierwszej fazie wyprawy najważniejsze jest okno pogodowe, pozwalające uciec jak najdalej od brzegu.

Pytany o pierwsze wrażenia z pobytu na północnym Atlantyku, emeryt Zakładów Chemicznych „Police” wskazał na... zimno. O ile w czasie poprzednich, niemal tropikalnych, przepraw przez ocean tęsknił za chłodem, bo nie lubi upałów, o tyle teraz marzy o wyższej temperaturze.

– Ocean to Olka żywioł, który zdaje się dawać mu energię. I takim zobaczyłem go na wodzie, gdy wynajętym kutrem wypłynąłem jemu naprzeciw, by sprawdzić, czy nie potrzebuje pomocy. Skupiony na pracy wiosłami i zgrabnie przeskakujący po falach, pewnie utrzymywał swój kajak na wodzie, gdy ta zdawała się niemal go pochłaniać. I czuje się wtedy tę jego niesamowitą siłę. To jest niezapomniany widok. Chapeau bas, Olek – powiedział Chmieliński.

Dodał, że opcja cofnięcia się i przeczekania sztormu na lądzie, w razie gdyby Doba był zbyt blisko brzegu podczas niego, od początku podróży była brana pod uwagę. Jednak kajakarz miał nadzieję, że zdąży uciec.

– Nie przypuszczałem, że tak szybko skosztuję świeżego steka i wyśpię się w normalnym łóżku – śmiał się Doba po kolacji w restauracji przy zatoce Barnegat.

Trasa trzeciej transatlantyckiej wyprawy kajakowej prowadzi z Nowego Jorku do Lizbony, chociaż – jak marzy Doba – chciałby „dowiosłować do domu”.

Po raz pierwszy emerytowany inżynier mechanik z Polic (absolwent Politechniki Poznańskiej) wystartował ze stolicy Senegalu Dakaru 26 października 2010 roku. Po blisko 99 dniach, 2 lutego 2011 roku dotarł do Acarau w Brazylii pokonując 5 394 km.

5 października 2013 roku wyruszył z Lizbony. 19 kwietnia 2014 roku postawił nogę na lądzie w New Smyrna Beach na Florydzie. Na oceanie spędził 167 dni, pokonał trasę długości 12 427 km w dwóch etapach, bowiem niekorzystne wiatry na zachodnim Atlantyku wymusiły zawinięcie na Bermudy.

Aleksander Doba urodził się 9 września 1946 roku. Do 1975 r. mieszkał w Swarzędzu koło Poznania, po czym osiedlił się z rodziną w Policach.